Kirli savaşa, faşist baskı ve zorbalığa karşı...İşçilerin birliği, halkların kardeşliği!
Dümeninde AKP’nin bulunduğu sermaye iktidarının Suruç katliamıyla başlattığı kirli savaş, 7 Haziran seçimlerinin ardından estirilen ‘yapay iyimserlik havası’nı kısa sürede yerle bir etti. İktidarı ele geçiren dinci gericilik kabarık suç dosyalarına, iflas eden dış politikasına, yolsuzluk/hırsızlık/rüşvet skandallarına, toplumsal açıdan gayrı meşru duruma düşmüş olmasına rağmen, seçim sonuçlarını “yok hükmünde” sayarak yoluna devam etti. İktidarı kaybedip hesap vermekten kurtulmak için kirli savaşı başlatan AKP iktidarı, verili koşullarda toplumsal muhalefetin zayıf olmasından da yararlanarak, kendi sonunu getirmesi de kaçınılmaz görünen kanlı/kaos ortamına doğru yol alıyor. Dinci gericilikle onun arkasındaki sermaye kesiminin sefil çıkarları için kışkırtılan bu kirli savaşın faturasını yazık ki, Türkiye’nin bütün işçi ve emekçileri ödüyor. Seçim öncesinde büyük vaatlerle oy avcılığı yapan muhalefetteki iki sermaye partisi ile seçim yoluyla “halkın iktidarını kurma” iddiasını ortaya atan reformist/parlamenterist sol blok ise, dinci iktidarın icraatlarına basın açıklamalarıyla “sert tepki” göstermenin ötesine geçemedi. Parlamentoyu dikkate bile almayan kaçak saraydaki “sultan bozuntusu” seçim vaatlerinin de parlamenter hayallerin de ne menem şeyler olduğunu dünya-aleme gösterdi. Bıktırırcasına tekrarlanan “milli irade” güzellemelerinin ise, bu koşullarda “kullanışlı safsata”dan ibaret olduğu gözler önüne serildi. Gerici rejimin yönetme krizi derinleşiyorAKP’nin, dinci gericiliğin arkasındaki sermaye kliklerinin yanı sıra TÜSİAD’la emperyalistler tarafından da tam destek gördüğü dönemler geride kaldı. Kuşkusuz ki ne TÜSİAD ne emperyalistler dinci gericiliğe kılıç çekmiş durumdalar. Buna karşın sultan bozuntusu güdümündeki AKP iktidarının düzenin temel kurumlarını işlevsizleştirmesi, belli ki bu güçleri rahatsız ediyor. Zira rejimin meşruluğunun dayanakları sayılan hukuk sistemiyle parlamentonun, fiilen dinci gericiliğin büyük şefinin güdümünde olması, kapitalist sistemin meşruluğunu tartışmalı hale getiriyor, iktidarın faşist niteliği belirgin bir şeklide gözler önüne seriliyor. Egemenler arası iktidar çatışmasından galip çıkan dinci gericilik, Haziran Direnişi’yle sarsılıp düşüşe geçmiş, yolsuzluk/hırsızlık/rüşvet skandallarıyla meşruluğunu tamamen yitirmiş, 7 Haziran seçimleriyle tek başına hükümet kurma gücünü kaybetmiştir. Hal böyleyken düzen kurumlarını tekeline alarak iktidar dümenini fiilen elinde tutmasına rağmen, gayrı meşru konumdaki dinci gericiliğin şefleri, derin bir korku içindeler. Hesap verme korkusuyla iktidarı ne pahasına olursa olsun elde tutuma hırsı, düzen için ciddi bir ağırlığa dönüşmüş, yıllardır aşılamayan yönetme krizini daha da derinleştirmiştir. Kaçak saraydan yönetilen AKP iktidarı rejimin imajını yerle bir ederken ne TÜSİAD kodamanları ne emperyalistler sultan bozuntusunu etkisizleştirme girişiminde bulunabiliyor. Bu acizlik hem rejimi her yönüyle gayrı meşru duruma düşürüyor hem elinde kirli savaştan başka bir seçenek kalmayan dinci gericiliğin sistem için yarattığı ağırlığın giderek artmasına yol açıyor. Faşist saldırganlığın ayyuka çıkması, sermaye iktidarının gücünü değil fakat aczini ve vahşetini gözler önüne seriyor. Düzenin hukuku, düzenin parlamentosu hükümsüzdürDinci gericiliğin iktidarı ele geçirme süreci, düzen hukukunun göstermelik de olsa işlemesinin ortadan kaldırılmasıyla paralel gelişti. Haziran Direnişi’nde kameralar önünde cinayet işleyen katil polisleri, kendi yasalarını ayaklar altına alarak serbest bırakan veya sembolik cezalarla kurtulmalarını sağlayan dinci iktidar, 17-25 Aralık süreciyle birlikte anayasayı tedavülden kaldırdı. Yeni bir anayasa hazırlamaya yetecek sayıda milletvekili kazanma histerisiyle seçimlere giren sultan bozuntusuyla müritleri, Ortaçağ kalıntısı zihniyetlerinin anayasasını yapacaklarını ilan ettiler ancak muvaffak olamadılar. “İktidar elimizde, güç bizde, şimdi sıra bu fiili duruma uygun yeni bir anayasa hazırlamaktır” diye buyuran dinci gericiliğin büyük şefi, adeta rejime meydan okudu. Böylece düzen anayasasının geçersiz olduğu bizzat devletin tepesindeki zat tarafından ilan edilmiş oldu. Hırsızlara, rüşvetçilere, IŞİD’e silah taşıyan TIR'ları arayanlara, katil polislere, soyguncu bakanlara dava açan savcılara karşı sürek avı başlatan dinci iktidar, “zorbalık gücünün yasaları”nı fiili hukuk sistemi haline getirdi. Bu saldırganlık sayesinde ayan beyan ortada olan suçlara bile dava açabilecek savcı kalmadı. Dinci gericiliğin “organik savcıları” dikta rejiminin inşasında etkin bir rol oynarken, böyle olmayanlar ise, kaçak saraydan duydukları korkudan dolayı seslerini çıkaramıyorlar. Düzenin hukuk sistemini paçavraya çeviren dinci gericilik, 7 Haziran seçimlerinin sonuçlarını da yok hükmünde sayarak, düzenin temel kurumu olan parlamentonun saygınlığını da beş paralık etti. Dünya alem gördü ki, “milletin iradesinin simgesi” olduğu iddia edilen parlamento, ciddi bir engelle karşılaşmadan kaçak saray tarafından felç edilebiliyor. Topyekûn kirli savaş planı devredeDevletin anayasasını çöplüğe havale eden, parlamentoyu ise hükümsüz kılan dinci gerici iktidar, “seçimle geldim ama seçimle gitmiyorum” diye meydan okuyabilecek pervasızlığı gösterebildi. Fakat bu kadarı, onlar için her şeyin güvence altına alındığı anlamına gelmiyor. Zira “milletin iradesi” diye kafa tırmalayan dinci gericilik, hazırlandıkları erken seçimlerde oylarını arttırmaya ihtiyaç duyuyor. Ancak gayrı meşru duruma düştüğü için, dinci gericiliğin köleleştirdiği toplumun bir kesimi ile yiyici/yalaka takımı dışında kalan toplumun çoğunluğu artık AKP’ye oy vermeyeceğini belli etti. İki günde bir anket yaptırtan kaçak saray, oy oranlarının artmadığını, dolayısıyla suç dosyalarının açılmasını sağlayabilecek olası bir koalisyon hükümetini önleyebilmek için kirli savaşı başlattı. Abluka altına alıp sokağa çıkma yasağı uyguladığı kentlerdeki Kürt çocuklarını keskin nişancılara katlettirecek derecede zıvanadan çıkan dinci iktidar, siyonist İsrail’in Gazze’deki vahşi yöntemlerini taklit ediyor. Belli ki, Siyonist dostlarının Filistin halkına uyguladığı vahşi terörden çok şey öğrenmiştir. Kürt illerinde devlet güçleri katliam yaparken, diğer kentlerde dinci faşist çetelerini sokaklara salan AKP iktidarı HDP binalarıyla Kürt esnafların işyerlerini kundaklamaya, Kürt işçileri ve emekçileri hatta “esmer Türkler”i linç ettirmeye, dinci gericiliğe yalakalık yapmayan medya kurumlarına saldırtmaya, tetikçi kalemşorları aracılığıyla ölüm tehditleri savurmaya başladı. Bununla yetinmeyen dinci gerici iktidar, son yıllarda yüzlerce sivil insanı katleden polise, “silah kullanmakta tereddüt etmeyin” diye emir vererek Kürt halkına ve hareketine, ilerici ve devrimci güçlere, tüm işçi ve emekçilere topyekûn savaş ilan etmiştir. Savaş eşliğinde gayrı meşru seçim oyunu7 Haziran seçimlerinin sonuçlarını hiçe sayan, yeni oluşan parlamentoyu hükümsüz kılan, yani “milletin iradesini” ayaklar altında çiğneyenler, utanmadan 1 Kasım’da gerçekleştirilecek yeni seçim oyununu sergilemeye hazırlanıyorlar. Dinci iktidarın başlattığı kirli savaş ortalığı kan gölüne çevirmişken, katıldığı bir televizyon programında, “AKP 400 milletvekili kazansaydı böyle olmazdı” diyen dinci gericiliğin büyük şefi, “ya bize 400 milletvekili kazandırırsınız ya da ülkeyi kan gölünde boğarız” tehdidini savuracak derecede zıvanadan çıkmıştır. Buna göre 1 Kasım seçimlerinde Erdoğan'ın istediği sonuç çıkmazsa, o seçim de yok hükmünde sayılacak ve kirli savaş daha da azdırılacaktır. 7 Haziran seçimleriyle oluşan parlamento hükümsüz kılınmışken, kanlı bir savaş eşliğinde hazırlığı başlayan seçimlerden Kürt halkına veya işçi sınıfıyla emekçilere hayır mı gelecek? “Ya 400 milletvekili ya kirli savaş” ikilemini dayatan dinci faşist iktidarın güdümünde yapılacak seçimlerin hiçbir meşruiyeti olamaz. Bu bir seçim oyunu bile değil. Kaldı ki, sermaye iktidarının dümenini elinde bulunduran dinci faşist zihniyetin, ancak sonuçlar işine gelirse seçimleri kabul edeceği ortada iken ne emekçiler ne Kürt halkı böylesine gayrı meşru bir seçime hiçbir şekilde itibar etmemelidirler. Bu koşullarda parlamenter hayaller yaymak her zamankinden daha riyakar her zamankinden gericiliğe daha çok hizmet eden bir tutum olacaktır. Kapitalist kokuşma ve faşist zorbalığın
|
